Bir gün, çelimsiz, küçük bir kız çocuğu sokağın kösesine oturmuş yiyecek, para ya da alabileceği herhangi bir şey için dileniyordu. Üzerinde yırtık, pırtık giysiler vardı. Yüzü gözü kir içinde, perişan bir hali vardı. Kız dilenirken, sokaktan genç, canlı ve iyi görünümlü bir adam geçti.
Kızı fark etmişti ama belli etmemek için dönup ikinci kez bakmadı. Büyük ve lüks evine, neşe dolu ailesinin yanına geldiğinde, çok güzel hazırlanmış akşam sofrası onu bekliyordu.
Fakat az sonra düşünceleri tekrar o fakir kıza takılı verdi. Duyguları bir şeylere itiraz ediyordu. Sonra kolay yolu tercih etti ve itirazlarını Allah`a yöneltti: " Az önce gördüğüm dilenci neden perişandır? Neden o küçük kıza yardım eden bir yoktur." diye yakındı içinden. Sonra ruhunun derinliklerinden gelen bir cevap işitti:
" Elbette yardım eden vardır. Seni yarattım ya!"
Bir Bilgeye Sormuşlar: "Efendim, dünyada en çok kimi seversiniz?" "Terzimi severim" diye cevap vermiş. Soruyu soranlar şaşırmışlar : "Aman üstat, dünyada sevecek o kadar çok kimse varken terzi de kim oluyor? O da nereden çıktı? Neden terzi?"
Bilge, bu soruya da şöyle cevap vermiş:
"Evet dostlarım, ben terzimi severim. Çünkü ona her gittiğimde, benim ölçümü yeniden alır. Ama ötekiler öyle değildir. Bir kez benim hakkımda karar verirler, ölünceye kadar da, beni hep aynı gözle görürler."
Selam ve Saygılarımla…