Büyüdükçe dertler mi büyüdü? Yoksa başka bir şeyler mi oluyor..?
Öyle bir yaşta kalmalıydık ki yırtık ayakkabılarımızdan ötürü üzülmediğimiz...
Arkadaşımızın yırtık ayakkabılarını da fark etmemeliydik. Ya da içinden gözüken çoraplara güle bilmeliydik.
Çözümün büyümemek olduğunu anladım. Çünkü yırtık ayakkabısız çocuk hiç bitmeyecek dünyada.
Cinayetler olmamalıydı. İnsanlar birbirini öldürmekten zevk almamalıydı. Agu-layarak bile
anlaşmaya çalışırken kavgalar neden? Nasıl? anneler çok mu iyi dinliyorlar? Sen de dinle ?Beni
dinlemiyorsa bile saygı göstermeliydi anlamaya çalışmalıydı bir başkası. Parkta ağlayan bir bebeğe şaşkın şaşkın
bakan bir başka bebek gibi... Boş yere ağlamaz bir bebek diyebilmeliydik.Anlamaya çalışmalıydık ama bunun da tek
çaresi büyümemek galiba.
En çok en çok oyuncak kavgası olmalıydı. Hap kadar bebelerle evlenmeye kalkmasaydı büyük büyük
adamlar.Bu konuda da tek çözüm büyümemeleri galiba.Kendilerine ve topluma zararsız bir merak
olarak kalmalı cinsellikleri.Çok karamsarım çok...
İnsanlar büyüdükçe saygısızlığın açlığın susuzluğun, hırsızlığın , cinayetlerin biteceği yok....