KARNI BÜYÜK KOCA DÜNYA Yobazların, henüz 45 yaşında iken eşi ile beraber Sivas-Madımak’ta yaktıkları Rahmetli Muhlis Akarsu’nun dizelerinin adını yazının başlığın yaptık. Ne diyor Muhlis Akarsu; Karnı büyük koca dünya / Keder dolu acı dünya, Ne gül koydun ne de gonca / Yedin yine doymadın mı? Seni okuyup yazanı / Yunus gibi bir ozanı, Kocaman Pir Sultanı / Yedin yine doymadın mı? Fani kurmuşsun temeli / Bilmem sana ne demeli, Koskocaman Mustafa Kemal’i / Yedin yine doymadın mı? Akarsu şiirinde, dünya hayatının acımasızlığını, haksızlıkların, zalimliklerinin hüküm sürdüğünü, ders alınması gerektiğini söylemektedir. Söyledikleri tamamen doğrudur… Peki, biz insanlar ne yapıyoruz? Ne yapıyoruz da hem insanlık, hem de dünya her gün biraz daha yok olmaya yaklaşmaktadır? Sözüm ona uygarlaşıyoruz ha! Teknolojik buluşlar, modern ordular, silahlar, yeni icatlar, insanoğlu’nu refaha kavuşturacağına, her gün daha fazla kan dökücü bir hale getirmiyor mu? 2015 yılında bile hala ilkel ideolojilerin kölesi olmuş insanlık, kendi ırkının en büyük yok edicisi olmadı mı? Şehirlerimize bakıyorum, yüksek binalar, yeşili yok etmeler, plansız programsız büyümeler! Nasıl büyüyeceğini, hangi amaçla büyüyeceğini bilemeyen ekonomik programlar! Nasıl ki teknolojik gelişmeler, insanların huzuru için değil de, ülkelerin yeraltı kaynaklarını elde edebilmek için kullanılıyorsa, ekonomik büyüme de zengini daha zengin, fakiri daha fakir yapmak üzere programlanıyor. Yıllık kişi başına gelirin yaklaşık %30’unu nüfusun %1’i alıyorsa, orada huzuru sağlayamaz, barışı koruyamazsınız. Temeline insanı koymayan hiçbir ekonomik program uzun vadede başarılı olamaz… Değerli Okurlar; Şu an topraklarımızda tarihin en büyük dramlarından biri yaşanmaktadır. Milyonlarca insan, çocuk-kadın-yaşlılar dâhil ölümü göze alarak savaş sebebiyle ülkelerinden kaçmakta, kendilerini gelişmiş ve özgür ülke topraklarına atabilmek uğruna, bilerek ve isteyerek ölüme koşmaktalar. Bu felaketten yararlanmak isteyen bazı zavallılar, bu insanlara küçücük eski deniz botları, patlak can yelekleri satıp o paraları zevkle yiyebilmektedir! Bazı ülkeler bu insanlık dramını, mezhep savaşı veya iç politika malzemesi için kullanmaktalar. Gelişmiş(!) ülkeler ise, “aman bana dokunmayın, para vereyim siz bunlara bakın” demekte ama diğer yandan petrol-doğalgaz paylaşımından pay kapmak için oraya asker göndermekten utanmamaktalar. Hâlbuki oraya gönderilen asker-uçak-denizaltı-uçak gemisi vs için harcanan para ile bu insanlara yiyecek-barınacak yerler yapılamaz mıydı? Böyle giderse, dünyamız yani bu yaşlı yerküre, hem artan nüfusa, hem de nankör ve cahil insanların doğayı kirletmelerine daha fazla dayanamayacak ve “Benden bu kadar” diyecektir. Yazıyı Rahmetli Muhlis Akarsu’nun dizeleri ile bağlayalım; Tatlıdır içilir suyu / Kimseye benzemez huyu, Nice Muhlis Akarsu’yu / Yedin yine doymadın mı? Dünya dünya yalan dünya / Beni benden alan dünya, Haksızlara kalan dünya / Zalımlara kalan dünya… İnsanların gözleri doymadıkça, dünya her an biraz daha yok olmaya koşacaktır… Sağlık ve başarı dileklerimle 23 Aralık 2015 Rifat Serdaroğlu